Het Nedersaksisch, met dialecten als Veluws, Sallands en Twents, dreigt langzaam te verdwijnen doordat de taal onvoldoende wordt beschermd. Dat concludeert het Wetenschappelijk Bureau van Nieuw Sociaal Contract (NSC) in een nieuw rapport. Volgens de onderzoekers werkt de landelijke overheid al dertig jaar de hoogste Europese erkenning van het Nedersaksisch tegen, ondanks dat daar geen inhoudelijke redenen voor zijn.
Het rapport ‘Streektalen verdienen meer dan mooie woorden’ stelt dat de erkenning van het Nedersaksisch als volwaardige regionale taal geen gunst is, maar een recht. Zonder die erkenning ontbreekt wettelijke bescherming op gebieden als onderwijs, cultuur en media. Daardoor raakt het gebruik van de streektaal, die ook op de Veluwe veel wordt gesproken, steeds verder op de achtergrond.
Volgens dagblad De Stentor telt Nederland vier officieel erkende regionale talen: Fries, Papiaments, Limburgs en Nedersaksisch. Alleen Fries en Papiaments genieten echter de zogeheten ‘deel III’-status van het Europees Handvest, die verplicht tot actieve bevordering van het taalgebruik. NSC vindt dat Den Haag het Nedersaksisch en Limburgs structureel heeft tegengewerkt en dat de Rijksoverheid nalatig is geweest in het beschermen van deze talen.
Met circa anderhalf miljoen sprekers is het Nedersaksisch een van de grootste streektalen van Nederland. Op de Veluwe leeft de taal voort in lokale varianten, maar volgens NSC is structurele steun nodig om te voorkomen dat toekomstige generaties het dialect niet meer leren. De partij wil dat het kabinet de erkenning van het Nedersaksisch opwaardeert en heeft hierover vragen gesteld aan de minister van Binnenlandse Zaken.
